Özet
YUNUS EMRE’NİN RİSALETÜ’N NUSHİYYESİNDE TEOFANİ, SEMBOL VE İMGELEM
Yunus Emre, Divan ve Risaletü’n Nushiyye adlı eserlerinde dile getirdiği fikirleriyle kültür hayatımızda önemli yer edinmiş bilge bir şairdir. Yaşamın merkezinde yer aldığı düşünülen insanın sır ve aşkın olan Tanrı’yı bilme, anlamlandırma çabası Yunus Emre’nin tasavvufî duyuş ve inanışının tesiriyle oluşturduğu eserlerine konu olmuştur. Bu araştırmada; insanın yaradılışı, nefsiyle mücadelesi, insanın kendini bulma çabaları, Allah’a vuslatın sırları konularının ele alındığı Risaletü’n Nushiyye adlı eser incelenmiştir. Amaç, gizil olan Tanrı’nın bilinmesi için Risaletü’n Nushiyye’de nasıl anlatıldığını ve gösterildiğini tespit etmektir. Araştırmada gizil olan Tanrı’nın teofani(tecelli), sembol ve imgelem yoluyla bilinir kılınmaya çalışıldığı hipotezi değerlendirilmiştir. Eser üzerine yapılan çalışmalara bakıldığında araştırmaların daha çok sembol ve alegori çerçevesinde sınırlı kaldığı görülmüştür. Teofani, sembol ve imgelem ilişkisini ele alan çalışmaya rastlanmamış olup araştırma bu çerçeve ile sınırlı tutulmuştur. Çalışma sürecinde nitel araştırma yönteminden, literatür tarama ve fişleme tekniğinden yararlanılmıştır. Araştırma sonunda Yunus Emre’nin Risaletü’n Nushiyye’de gizil olan Tanrı’yı, insanın yaradılış özelliklerini, Tanrı’ya ulaşma yollarını; alegori, sembol ile beraber teofani(tecelli) ve imgelem yoluyla kavranabilir biçimde estetik bir dille sunduğu tespit edilmiştir.
Anahtar Kelimeler
Yunus Emre, Risaletü’n Nushiyye, teofani, sembol, imgelem
