Özet
AYSEL ÖZAKIN’IN GENÇ KIZ VE ÖLÜM ROMANINDA YAZAR FİGÜRASYONU
Alman edebiyatına özgü bir tür olan ve oluşum / büyüme romanı olarak da adlandırılan bildungsroman, kişinin kimliğini oluşturma sürecinde geçirdiği tüm maddi ve manevi süreçleri içerirken, bildungsromanın bir alt türü olarak ortaya çıkan künstlerroman (sanatçı romanı) ise bireyin sanatçı olma yolunda geçirdiği olumlu, olumsuz tüm aşamaları ele alır. Roman türünün ilk örneklerinin verildiği Tanzimat Dönemi’nden kısa bir süre sonra Halit Ziya’nın Mai ve Siyah’ındaki Ahmet Cemil, yazar figürasyonunun odağa alındığı ilk örnek olarak kabul edilir. Türk edebiyatının ilerleyen dönemlerinde sanatçı romanı olarak nitelendirilebilecek pek çok eser kaleme alınmıştır. Sanatçı-yazar figürasyonlarının merkezinde yer aldığı romanlarda yazar gerçekliğinden yoğun izler bulunması, romancının kurgu anlayışının kurgulanması anlamına da geldiği için okuyucuya yaratım süreçleri ile ilgili önemli göstergeler de sunar. Bu romanlardan biri de Aysel Özakın’ın (d. 1942) incelemeye konu olan Genç Kız ve Ölüm (1980) romanıdır. Yazar bu romanda, 1970’li yıllarda hem kadın hem de yazar olma sürecinin barındırdığı zorlukların yanı sıra sanat, yazı, kadın, cinsel kimlik ve toplum arasındaki ilişkileri de kurgusal bağlamda ortaya koymaya çalışır. Bu çalışmada başkişisi bir kadın yazar figürü olan Genç Kız ve Ölüm romanı künstlerroman bağlamında incelemeye tabi tutulmuş, kadının kendini var etme süreçlerinde yaşadığı sıkıntılar yazar figürasyonu üzerinden değerlendirilmeye çalışılmıştır.
Anahtar Kelimeler
Aysel Özakın, Genç Kız ve Ölüm, künstlerroman (sanatçı romanı), bildungsroman, yazar figürasyonu
