Özet
AYFER TUNÇ'UN HİKÂYELERİNDE TOPLUMSAL ELEŞTİRİ UNSURU OLARAK İRONİ, ABSÜRT, TRAJİKOMİK
Ayfer Tunç, Çağdaş Türk edebiyatının hem roman hem de hikâye türünde eserler veren yazarlarındandır. Edebiyat hayatına 1989’da yayımlanan Saklı adlı hikâye kitabıyla giren Tunç’un Mağara Arkadaşları (1996), Aziz Bey Hadisesi (2000), Taş Kâğıt Makas (2003), Evvelotel-Saklı (2006), Kırmızı Azap (2014) adlı hikâye kitapları yayımlanmıştır. Ayfer Tunç’un hikâyelerinde bir anlatım biçimi olarak ironi, absürt ve trajikomik önemli bir yer tutar. Yazar bu yöntemle metnin arka planında eleştirel bakışı, toplumsal eleştiriyi verir. Bu eleştiri genellikle kadın-erkek ilişkileri, aile içi iletişim/iletişimsizlik, bireyin toplumla ilişkisi ya da toplumsal yapı üzerinden verilir. Çalışmada mizahın unsurlarından başta ironinin olmak üzere absürt ve trajikomiğin Tunç’un hikâyelerinde nasıl kullanıldığı, neye hizmet ettiği, biçim ve içeriğe etkisi incelenerek yazarın bu bağlamda Türk hikâyeciliğindeki yeri tespit edilmeye çalışılacaktır.
Anahtar Kelimeler
ironi, hikâye, Ayfer Tunç, mizah, toplumsal eleştiri
