Özet
ÖMER SEYFETTİN’İN ÖYKÜLERİNDE DEVLET VE İKTİDAR ALGISI
Ömer Seyfettin, II. Meşrutiyet döneminde farkındalık düzeyi en yüksek olan yazarlardan biridir. Osmanlı’nın yıkıma doğru sürüklendiği dönemde toplumu ilgilendiren her alandaki aksaklıkları, tuhaflıkları eserlerinde işleyen Ömer Seyfettin’in değindiği konulardan biri de devlet ve iktidar algısının hem yönetim hem de halktaki görünümü ve bu iki kavramın nasıl algılandığıdır. Ömer Seyfettin’in öykülerinde devlet ve iktidar algısı farklı açılardan kendini gösterir. Öykülerde devletin imkânlarıyla ele geçirilen iktidarın, kişilerin kendi çıkarları doğrultusunda suistimal edilmesi ve bürokrasinin yozlaşması önemli bir sorun olarak görülürken, liyakatsiz, vizyonsuz kişilerin oluşturduğu devlet kadrolarının bu bozulmayı önleyecek güce sahip olmaması, bu bozulmanın sistemin bir parçası haline gelip sıradanlaştırılması eleştirilir. Pembe İncili Kaftan, Bir Hatıra, Memlekete Mektup, Devletin Menfaati Uğruna, Yalnız Efe, Ashab-ı Kehfimiz, Hürriyete Layık Bir Kahraman, Asilzadeler, Bilgi Bucağında, Hürriyet Bayrakları yazarın devlet ve iktidar algısını en yoğun işlediği öyküleridir. Bu çalışmada Ömer Seyfettin’in öykülerindeki devlet ve iktidar algısı devlet-halk ilişkisi çeşitli açılardan irdelenmiş, Ömer Seyfettin’in öne çıkardığı “yeni” insan modeli üzerinde durulmuştur.
Anahtar Kelimeler
Ömer Seyfettin, öykü, devlet, iktidar, halk
