Özet
TÜRK DİLİNİN ÇAĞDAŞ DİYALEKTLERİNDE CEVHERÎ EK FİİL OLARAK +(B)O(L)-
Zengin bir ekleşme sistemine sahip Türk dilinde herhangi bir işlevin birden fazla morfem tarafından icra edilebildiğini gösteren örnekler vardır. Bu durum Türk dili için diyalektler arası bir mesele olabileceği gibi herhangi bir diyalektin iç meselesi olarak da değerlendirme konusu yapılabilir. Mesela, gelecekte vuku bulacak eylemleri ifade etme işlevli morfemler tarihî ve çağdaş diyalektlerde birçok farklı şekil yapısıyla karşımıza çıkabilmektedir. Türk dilinin ekleşme dizisinde çevre şartları, morfofonetik/morfofonemik süreçler, diyalektal özellikler gibi sebeplerle farklı biçimde temsil edilebilen bir unsur da cevherî ek fiildir. Ancak, Türk dilinin morfolojik yapısının şekle bağlı bir anlayışla açıklanmaya çalışılması, hangi unsurların bu kategoriye dâhil olduğuyla ilgili farklı tespitlerin yapılmasına yol açmıştır. Türk dilinde cevherî ek fiil olarak +(B)O(l)- biçiminin bu işlevi genellikle dikkate alınmamakta ya da bu işlevle kullanıldığı belirtilen bazı durumlarda, aslında cevherî ek fiil kategorisi dışında tutulması gerektiği görülmektedir. Bu çalışmada cevherî ek fiilin Türk dilinin ekleşme dizisindeki işlevi ele alınarak +(B)O(l)- şeklinin hangi durumlarda bu kategoride değerlendirilebileceği çağdaş diyalektlerden verilen örneklerle açıklanmaya çalışılacaktır.
Anahtar Kelimeler
Cevherî ek fiil, +(B)O(l)-, işlev, ekleşme, şekil