FERİT EDGÜ'NÜN "DÖNÜŞ" HİKÂYELERİNDE VAROLUŞÇULUK İZLERİ
(EXISTENTIALIST TRACES IN FERIT EDGÜ’S “DÖNÜŞ” STORIES
)
|
Yazar
|
:
Ali Rıza İŞSEVER
|
|
|
Türü |
:
Telif
|
|
Baskı Yılı |
:
13
|
|
Sayı |
:
41
|
|
Sayfa |
:
115-126
|
Özet
Ferit Edgü, 1950 kuşağının önemli isimlerinden biri olarak edebiyat ortamında birçok türde eser kaleme almıştır. 1950 kuşağı sanatçılarının eserlerinde görülen karamsarlık, dünyaya yabancılaşan, hayata tutunmada sıkıntılı ve varoluşsal kaygıları olan hikâye kişileri Edgü’nün eserlerinde de görülmektedir. Edgü’nün özellikle Bozgun (1962) ve Bir Gemide (1978) hikâye kitaplarında yer alan “Dönüş” hikayelerindeki kişilerin dünyası da varoluşsal kaygılar yaşayan ve zaman zaman kendi iç dünyalarında geçmiş-şimdi-gelecek üçgeninde çıkmazlara giren kişilerdir. Bununla birlikte her iki “Dönüş” hikâyesinin ortak noktası adada geçmesidir. Ada, her iki hikâyede bir kaçış mekânı olarak düşünülmektedir. Diğer yandan ada, bazen hikâye kişileri için sığınılacak ve toplumdan uzaklaşma için bir mekân olarak görülürken, bazen de sıradan ve tekdüze bir yaşamın içinde varoluşsal kaygıları yaşayan hikâye kişilerinin yaşadığı bir mekân olarak yer alır.
Bu çalışmada Ferit Edgü’nün hikâyeciliği üzerinde durularak, Dönüş hikâyelerinde varoluşsal kaygıların hikâye kişileri üzerinden nasıl ele alındığı incelenecektir.
Anahtar Kelimeler
Ferit Edgü, Bozgun, Bir Gemide, “Dönüş”, Türk hikâyeciliği, Varoluşçuluk.
Abstract
Ferit Edgü, as one of the prominent figures of the 1950s generation, has written works in various genres within the literary environment. The gloom; personas who are alienated from the world, have difficulty in clinging to life and have existential concerns observed in the works of the artists of the 1950s generation are also seen in Edgü’s works. The world of characters in Edgü’s 'Dönüş' stories, particularly in his story books 'Bozgun' (1962) and 'Bir Gemide' (1972), are people who experience existential concerns and sometimes get into dead ends in their inner worlds in the triangle of past-present-future. However, the common point of both 'Dönüş' stories is that they take place on an island. The island is considered a place of escape in both stories. On the other hand, while the island is sometimes seen as a place for the characters to take refuge and get away from society, it is sometimes a place where the characters experience existential concerns within an ordinary and monotonous life.
This study will focus on Ferit Edgü’s storytelling and will examine how existential concerns are addressed through the characters in the 'Dönüş' stories.
Keywords
Ferit Edgü, Bozgun, Bir Gemide, “Dönüş”, Turkish storytelling, Existentialism