BİLDİRME EK(LER)İ OLARAK VERİLEN UNSURLARIN TÜRK DİLİNİN EKLEŞME DİZİSİNDEKİ YERİ
(THE PLACE OF ELEMENTS GIVEN AS COPULAS IN THE LINGUISTIC STUDIES IN THE PARADIGM OF TURKISH LANGUAGE
)
|
Yazar
|
:
Doç. Dr. Uluhan Özalan
|
|
|
Türü |
:
Telif
|
|
Baskı Yılı |
:
2015
|
|
Sayı |
:
5
|
|
Sayfa |
:
67-74
|
Özet
Türk dilinin ekleşme dizisinde görevli bazı morfemlere dair yapılan açıklamaların yapı bakımından bir analize tabi tutulmadan dilcilik geleneğimize yerleştiği ve bu haliyle öğretimin bir parçası haline geldiği yapılan bazı çalışmalarda ifade edilmektedir. Türk dilinin yapısının şekli merkeze alan bir bakış açısıyla değerlendirilmeye çalışılması, ekleşme dizisinde görevli Ø unsurların dikkate alınmaması ve dilimizin unsurlarının farklı yapıya sahip dillerin kategorileriyle açıklanmaya çalışılması görevli bir morfemin mahiyetinin doğru olarak tespit edilmesini engelleyen sebeplerden öne çıkanlardır. Türk dilinin ekleşme bilgisini, yapı özelliklerini dikkate alarak değerlendirme konusu yapan çalışmaların yerleşik algıları değiştirmedeki etkisinin tartışmalı olduğu ayrıca belirtilmelidir. Bu çalışmada, gramer çalışmalarımızda bildirme ek(ler)i olarak verilen unsurlar yerleşik dilcilik algısı bakımından sorgulanarak yapı bakımından analiz edilmiştir. Neticede, “bildirme ek(ler)i” başlığıyla verilen kategorinin aslında şahıs eklerinden herhangi bir yapı farkı göstermediği verilen örneklerle ortaya konmaya çalışılmıştır.
Anahtar Kelimeler
Türk dili, ekleşme, bildirme ek(ler)i, şahıs eki, Ø morfem
Abstract
It is stated in some studies that some morphemes functioning in the paradigms of Turkish language have not been structurally analyzed and them have become a subject of teaching process. Trying to evaluate the structure of Turkish language on the basis of form, ignoring Ø elements in the paradigms and trying to explain the elements of Turkish language with the categories of other languages having different structures are the most important reasons that prevent determining the correct place of a morpheme. It is questionable that the studies conducted with reference to the structure of Turkish language change the established perception. In the present study, the elements given under the title of copula in the studies have been analyzed in terms of structure. As a result, that this category does not exhibit a different structure from personal morphemes have been tried to be shown.
Keywords
Turkish language, agglutination, copula, personal suffixes, Ø morphem